Uit de oorlog zijn nog meerdere documenten en foto’s van mijn vader Lambertus (Bertus) Horstmanshof bewaard gebleven. Ze lagen meer dan 75 jaar in de metalen schoenendoos en het werd tijd om ze te digitaliseren. Om deze een plek te geven en zichtbaar te maken voor de belangstellende, heb ik deze pagina aangemaakt.
Geschiedenis moet niet in een metalen schoenendoos blijven zitten.
Bertus Horstmanshof was vanaf 1 april 1936 ingedeeld bij het mitrailleur Eskadron (MP) 1e Regiment Huzaren en na zijn militaire opleiding werd hij opgeroepen voor Mobilisatie. De keuze voor het leger werd ingegeven door de slechte economisch situatie van die tijd. Een militaire baan gaf in ieder geval de zekerheid van een inkomen.
In september en november 1939 was het 1e Regiment Huzaren met mijn vader gelegerd in de Jan van Nassau kazerne in Harderwijk. Vanaf januari 1940 werden zij tijdelijk verplaatst naar de kazerne in de Harskamp om weer vanaf februari 1940 in Harderwijk gelegerd te zijn.
Toen de Duitse dreiging toenam, is het mitrailleur eskadron van het 1e Regiment Huzaren met mijn vader ondergebracht in de Nieuwe Alexander kazerne in Den Haag. Wij weten dit, omdat mijn vader ansichtkaarten stuurde naar zijn vrouw Rika Reijmers, die vanaf 12 april 1939 zijn vrouw werd.
Op 10 mei 1940 rond 04.00 uur in de ochtend, bombardeerde de Duitse luchtmacht de Haagse Nieuwe Alexanderkazerne tijdens de Slag om Den Haag. Als gevolg daarvan kwamen 66 huzaren van de Cavalerie om het leven. Ook meer dan 100 paarden van de Cavalerie werden gedood als gevolg van het bombardement. Mijn vader heeft dat nooit verteld of ik heb niet goed geluisterd. (bron: Wikipedia)
Na de overgave van Nederland werd dit Regiment ondergebracht in flat “Duinwijck” aan de van Alkemadelaan in Den Haag. Op 16 mei 1940 verstuurde mijn vader nog een ansichtkaart uit villa Duinwijck in Den Haag.
De website Grebbeberg.nl meldt dat vanaf 14 mei 1940 de krijgsgevangen genomen huzaren ondergebracht werden in villa Duinwijck.
Op 24 juni 1940 vond op instructie van de Duitse Commissaris voor Demobilisatie van de Nederlandse Weermacht een reorganisatie van de Koninklijke Landmacht plaats. Hierbij werden eerst alle gemobiliseerde oorlogsonderdelen opgeheven. Daardoor hield ook het onderdeel Huzaren op te bestaan.
In de weken daarna is mijn vader weer herenigd met mijn moeder in Amsterdam.
Van medio 1940 t/m eind 1942 werkte mijn vader bij de PTT Post.
De bezetter dwong toen via de Arbeitseinsatz alle mannen tussen 18 en 36 jaar om in Duitsland te gaan werken
en ik vermoed dat mijn vader vanaf dat moment ondergedoken heeft gezeten. Een document van PTT Post (geleid door de bezetter) vermeldt namelijk dat hij ongeoorloofd is weg gebleven van zijn werk.
In april 1943 werden hij en zijn broers Henk en Johan gedwongen te gaan werken voor de Duitse Post . Mijn vader Bertus ging naar Halle an der Saale. Zijn broer Henk naar Hildburghausen. De bestemming van Johan is nog onbekend. Dat heeft hij wel eens verteld en een document van de gemeente Amsterdam bewijst dit. Op 30 april, 13 maart en 4 juni 1943 hebben zij hun paspoort afgehaald bij het gemeentehuis.
Mijn vader heeft in Halle a/d Saale gewerkt en tijdens een treinreis zijn mijn vader en zijn broer Henk van de trein gesprongen en helaas durfde hun broer Johan dit niet. Dat is wat ik mij kan herinneren van mijn vader.
Johan is gestorven in het voormalige Pruisische Frauenburg, nu heet dit het Poolse Frombork.
Alle details zijn mij onbekend, ook hoe hij vervolgens weer thuis is gekomen. Ik ben hier naar op zoek.
Thuis werd daar niet over gesproken, ik kan het mij niet herinneren.
Jaren later, tijdens een gesprek met mijn tante Ria van der Niet/Horstmanshof in Hellevoetsluis, hoorde ik hoe ome Johan niet durfde te springen en zijn broers Henk en Bertus achterliet.
Tante Ria was een zus van mijn vader en zij trok veel op met haar jongste broer Johan.
